PALMY WILEŃSKIE

Koło Naukowe Studentów Pedagogiki Etno i studentki pedagogiki z Uniwersytetu Wrocławskiego wraz z opiekunem dr Anną Haratyk przyjechały do Izby Palm i Użytku Codziennego w Ciechanowiszkach, aby wykonać tradycyjne wileńskie palmy.

Tradycja  wyplatania palm na terenie Wileńszczyzny liczy około 1,5 wieku. Obecnie rozpowszechniły się na całym ternie Litwy, jak i poza nią.

To unikalny wytwór sztuki ludowej, wyjątkowa pamiątka lub upominek.

Palmiarki zasługują na duży szacunek. Ich prac twa okrągły rok. Zaczyna się z nastaniem wiosny, kiedy to wysiewa się kwiaty i zioła, następnie pielęgnuje się rośliny, później trzeba zebrać kwiaty, zioła, trawy o odpowiedniej porze z ogrodów, pól, łąk i lasów. Następnie ważny krok to suszenie materiału i farbowanie. Samo wicie palm, to już przyjemność, jak mawiają palmiarki.

I my właśnie miałyśmy tę przyjemność uczestniczyć w takich warsztatach palmirskich.

Jest to moja trzecia wizyta w tym miejscu i zawsze jesteśmy gościnnie przyjęte przez zaprzyjaźnione palmiarki, które umilają nam pracę śpiewaniem ludowych pieśni.

Każda z nas miała przygotowane zioła, trawy, kwiaty, patyk leszczynowy i nić.

Od nas zależała cała kompozycja.

Pod czujnym okiem palmiarek stworzyłyśmy dzieło kultury ludowej.

Być może dla części dziewczyn była to tylko ciekawostka turystyczna.

Być może część z nich wykorzysta zdobytą wiedzę i umiejętności w późniejszej pracy zawodowej.

Być może część z nich rozszerzy swoje zainteresowania rękodzielnicze również o palmiarstwo.

Ja zaliczam się do tej trzej grupy.

Chciałabym rozszerzyć swoje zainteresowania i ofertę edukacyjną również o to.

Miejmy nadzieję, że ten rok będzie obfity w kwiaty, zboża i zioła. A mnie wystarczy czasu i staranności w zbiorze i suszeniu materiału.

Być może za rok sama zrobię palmy z roślin, które zebrałam w ogrodzie, na łąkach, polach i lasach w moich rodzinnych  Żukach.

A tymczasem prędko pośpieszyłyśmy na Uroczystą Mszę Świętą pod Ostrą Bramą, by poświęcić tegoroczne palmy.